شبــﮯ غمگـیـסּ .. شبــی بارانــﮯ و سرב مــ ــــرا در غربتـــ ـــــ
فرבا رهــ ـــــا کرב ...
בلمــ ـــــ בر حسرتــ ــــــ בیدار او مانـב ... مرا چشمـــ ـــــ
انتظار کــ ــــوچه ها کرב ...
به مـלּ مــی گفتــ ـــــ : " تنهایـــی " غریبــ ـــــ اωـتـــ ـــــــ
ببیـלּ با غربتش با مـלּچه هــ ـــا کرב...
تمام هستی ام بود و نـבانست که בر قلبمــ ـــــ چـﮧ آشوبـــی
به پــ ـــا کرב...
او هرگــ ــــز شکــωـتـمــ ـــــ را نفهمیـב ... اگر چــﮧ تا تــﮧ בنیــ ــــا صدا کرב...
نظرات شما عزیزان:
ϰ-†нêmê§ |